Egipt, prawie całkowicie pozbawiony lasów, drewno musiał sprowadzać z Libanu, inne zaś gatunki z Sudanu, stąd w architekturze dominowały surowce miejscowe, a więc w budownictwie mieszkaniowym i usługowym cegła mułowa i maty tkane z papirusu, a w budownictwie monumentalnym wapień, piaskowiec, alabaster, granit i bazalt. Do czasów nam współczesnych przetrwały tylko te drugie.
Ostatni okres w dziejach sztuki starożytnego Egiptu to zaznaczenie się wpływów chrześcijaństwa, na tyle silnych, że niektóre egipskie świątynie przebudowano na kościoły, a w jakiś czas potem, gdy po upadku cesarstwa rzymskiego i w wyniku arabskiego podboju Egipt znalazł się w granicach świata islamu, na meczety. Od tej też chwili wspaniałe ongiś budowle jęły popadać w ruinę lub – rozebrane dla pozyskania budulca – znikać.
Malarstwo egipskie nie jest artystyczną wizją otaczającego świata. To rodzaj specyficznego "pisma", które symbolem postaci, zdarzenia i koloru ma wyczarować świat, w którym zmarły ma zaistnieć w otoczeniu bogów. Kamień, cegła, drewno były pokrywane cienką warstwą wygładzonej zaprawy wapiennej. Na niej czerwoną linią nanoszony był szkic przedstawianej sceny. Kontury zaznaczano mocną, czarną linią. Do malowania używano pędzelków z rozgniecionej trzciny, do wypełniania większych powierzchni służyły pędzelki zrobione z połączonych trzcin, traw i włókien liści palmowych. Farby mieszano w skorupach morskich muszli. Stosowane barwniki były pochodzenia naturalnego. Jako spoiwa używano roztworu z gumy arabskiej zmieszanej z białkami jaj i odrobiną wody.
Malowidła pokrywały ściany, sufity grobowców i świątyń. Wnętrza domów dekorowano znacznie skromniej .Dekoracja domów służyła zapewnieniu im magicznej ochrony i bezpieczeństwa. Była umieszczana tylko na niektórych kolumnach, portalach i fryzach. Malowano także zewnętrzne powierzchnie budowli, detale architektoniczne, rzeźby, reliefy. Barwy stosowane na zewnątrz były zawsze intensywniejsze od tych stosowanych wewnątrz.
Wynalazki Starożytnego Egiptu:
-Papirus
-Umiejętność mumifikowania
zmarłych
-Klepsydra
-Kalendarz egipski
- Na przykładzie
skomplikowanych operacji- narzędzia chirurgiczne
-Egipt w okresie
starożytnym był krajem gdzie rozwijała się w bardzo dużym stopniu kultura, mogą
świadczyć o tym liczne przykłady architektoniczne, dzieła literackie, rozwój
religii, pisma, w końcu osiągnięcia w wielu dziedzinach nauki np.: matematyka,
zwłaszcza geometrii i algebry oraz astronomia, i medycyna. Najbardziej
wykształconą grupa ludzi byli kapłani, nieco gorzej urzędnicy. W Egipcie nie
wykształciła się oddzielna grupa elity intelektualnej, dlatego można
zaryzykować stwierdzenie, że to kapłani byli jedyną grupą, od której zależał
rozwój nauki w starożytnym Egipcie,przykłady rozwoju nauki:
-Kalendarz Słoneczny
-Podział dnia
-Obserwacja planet
-Stosowanie protez
-Operacje ze środkami
znieczulającymi
-Opanowanie'obróbki
miedzi
MAPY STAROŻYTNEGO EGIPTU I
MEZOPOTAMII
Mapy starożytnego Egiptu i
Mezopotamii nie były tak dokładne jak współczesne, ale były na nich zaznaczone
wszystkie najważniejsze rzeczy takie jak największe rzeki i najważniejsze
miasta. Nie była na nich zaznaczona skala, a granice były podawane w
przybliżeniu. Mapy obejmowały przeważnie tylko granice państwa i blisko
sąsiadujące z nimi rzeczy.
Źródła:
1.http://histmag.org/forum/index.php
2.http://forum.historia.org.pl/topic/13791-szabla/page__st__75
3.wikipedia.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz