Osiągnięcia Sumerów

                Mezopotamia leży w dorzeczu dwóch wielkich rzek: Eufratu i Tygrysu. Jej obszar rozciąga się od północnej Syrii aż po Zatokę Perską i od Iranu, aż po Arabię. Pierwsze ślady człowieka z terenów Mezopotamii pochodzą z okresu paleolitu  sprzed ponad 100 tys. lat. Od VII do V tysiąclecia p.n.e nastąpiło upowszechnienie się rolnictwa i hodowli, a co za tym idzie form stałego osadnictwa jako stylu życia.W okresie chalkolitycznym oprócz narzędzi wykonanych z kamienia pojawiają się narzędzia zrobione z miedzi. Zaczęło dynamicznie rozwijać się garncarstwo, będące jednym z obszarów, na którym zaczęła się rozwijać sztuka, której przejawy można zauważyć także w coraz liczniejszych figurkach wyobrażających m.in. zwierzęta i kobiety - te ostatnie to przejaw kultu bogini matki.
               Powstałe w VII w. p.n.e. Państwo Nowobablilońskie swą największą świetność osiągnęło za panowania Nabuchodonozora. Poślubił on księżniczkę medyjską, aby zawrzeć sojusz z Medią - dotychczasowym groźnym przeciwnikiem i zbudował dla niej w Babilonie "wiszące ogrody" (ogrody Semiramidy).
               Prawdopodobnie około 3100 pne pojawił się nowy rodzaj pisma zwany pismem klinowym, było to pismo ideograficzno- fonetycznego(gr. idea- forma, wyobrażenie; phone- dzwięk), które powstało wraz z rozwinięciem się znaków posiadających wartość fonetyczną, czyli odzwierciedlającą dźwięki. Pismo klinowe powstało przez odciskanie symboli w mokrej glinie lub na glinianych tabliczkach za pomocą kawałka trzcinowego rylca. Sumerowie tworzyli szkoły, w których nauczano umiejętności pisania, nauka trwała nawet kilka lat. Od 3100 pne do około 2350 pne, kiedy nastąpił rozkwit cywilizacji sumeryjskiej pismo klinowe rozpowszechniło się do tego stopnia, że z czasem stosowano go w całym terenie pomiędzy Eufratem, a Tygrysem. W następnych stuleciach kliny akadyjskie stały się najbardziej rozpowszechnionym rodzajem pisma kultur starożytnych na Bliskim Wschodzie. Pismo klinowe do największego rozkwitu doszło w XIV- XIII wieku pne. Używane było aż do okresu panowania na Bliskim Wschodzie hellenistycznej dynastii Seleucydów, czyli II wieku pne. Pismo klinowe składało się z siedmiuset znaków, bogiem pisma w starożytnej Mezopotamii był Nabu.
                  Religia Mezopotamii z uwagi na złożone podłoże etniczne, nigdy nie była jednolita. Jednakże w zasadniczym zrębie ukształtowali ją Sumerowie, których wierzenia z kolei były odbiciem pierwotnych kultów sił przyrody i płodności, społeczeństw prehistorycznych.
                   Kultury archeologiczne prehistorycznej Mezopotamii pozostawiły liczne ślady w postaci różnorodnych znalezisk archeologicznych, począwszy od prostych narzędzi potrzebnych do życia codziennego, poprzez bardzo często bogato zdobioną ceramikę, aż po ruiny pierwszych świątyń wznoszonych na cześć bogów już w okresie Ubajd.

          

           

 ODKRYCIA I OSIĄGNIĘCIA STAROŻYTNEJ MEZOPOTAMII

- Sumerowie wynaleźli pismo pod koniec IV tysiąclecia p.n.e.,.

- Pług i radło

- Koło zaczęli wykorzystywać przy wyrobie naczyń, jak i w transporcie.

- Sumerowie prawdopodobnie wynaleźli brąz, będący połączeniem miedzi i cynku.

- Babilończycy wynaleźli zegar słoneczny i dokonali podziału doby na 24 godziny, z których każda ma po 60 minut, a ta z kolei po 60 sekund.

- cegła 

- kalendarz.

 Źródła:

http://historia.na6.pl

http://www.sciaga.pl

http://www.wikipedia.org